Αιμορραγώ μέσα στις λέξεις
με τους αγκυλωτούς φθόγγους
μιας γλώσσας που αργοπεθαίνει
κάτω απο τα δάχτυλά μου.
Ακροβατώ πάνω σε δρόμο
φαρδύ και σίγουρο που ΄χαν ανοίξει
χρόνια πρίν για να τον διαβούν
ήρωες αυτοί και να διαβώ και εγώ
και το σινάφι μου αναίμακτα.
Κι όμως αιμορραγώ
Μάταια
Οι λέξεις παίρνουν νόημα
για να χαθούν σε ένα πηγάδι
βαθύ και σκοτεινό,
που μόνο εσύ μπορείς
να το φωτίσεις.
Μένουν οι λέξεις μου μετέωρες
μια ποίηση
αγκιστρωμένη
στους φθόγγους.

Copyright ® Vaggelis Iliopoulos
All Rights Reserved